عنقا بشد و فر هماییش بماند
زیبندهٔ تخت پادشاییش بماند
گر مه بگرفت صبح صادق بدمید
ور شمع برفت روشناییش بماند
< رباعی شمارهٔ ۲۲
رباعی شمارهٔ ۲۰ >
