آن گل که هنوز نو به دست آمده بود
نشکفته تمام باد قهرش بربود
بیچاره بسی امید در خاطر داشت
امید دراز و عمر کوتاه چه سود؟
< رباعی شمارهٔ ۲۵
رباعی شمارهٔ ۲۳ >
