داد طرب از عمر بده تا برود
تا ماه برآید و ثریا برود
ور خواب گران شود بخسبیم به صبح
چندانکه نماز چاشت از ما برود
< رباعی شمارهٔ ۲۹
رباعی شمارهٔ ۲۷ >
