کوه عنبر نشسته بر زنخش
راست گویی بهیست مشکآلود
گر به چنگال صوفیان افتد
ندهندش مگر به شفتالود
< قطعه شمارهٔ ۱۰
قطعه شمارهٔ ۸ >
