حمایت از گنج‌نما




 

غزل شمارهٔ ۳۱۹

به ذوق داغ کسی درکنار سوختگیها

چو شمع سوختم از انتظار سوختگیها

ز خود رمیده شرار دلی‌ست در نظر من

بس است اینقدرم یادگار سوختگیها

به هر قدم جگری زیرپا فشرده‌ام امشب

چوآه می‌رسم از لاله‌زار سوختگیها

شرار محمل شوقم گداز منزل ذوقم

هزار قافله دارم به بار سوختگیها

هنوز ازکف خاکسترم بهار فروش است

شکوفهٔ چمن انتظار سوختگیها

ز داغ‌صورت خمیازه‌بست شمع‌خموشم

فنا نبرد ز خاکم خمار سوختگیها

بیاکه هست هنوز از شرار شعلهٔ عمرم

نفس شماری صبح بهار سوختگیها

به‌سینه داغ و به دل ناله و به دیده سرشکم

محبتم همه جا شعله‌کارسوختگیها

رمیدفرصت وننواخت عشقم‌ازگل‌داغی

گذشت برق‌و نگشتم دچار سوختگیها

بضاعتی نشد آیینهٔ قبول محبت

مگر دلی برد از ما به کار سوختگیها

مقیم عالم نومیدیم ز عجز رسایی

نشسته‌ام چو نفس بر مزار سوختگیها

به محفلی‌که ادب‌پرور است نالهٔ بیدل

خجسته دود سپند از غبار سوختگیها