دردا که ز خواب بس دل غافل ما
تا موی سپید شد سیه شد دل ما
دردا و دریغا که بجز درد و دریغ
حاصل نامد ز عمر بیحاصل ما
< شمارهٔ ۴۵
شمارهٔ ۴۳ >
