ای صبح مرا به صد عذاب اندازی
کرجست طلب در آفتاب اندازی
از گریهٔ من همه جهان آب گرفت
گر خنده زنی سپر بر آب اندازی
< شمارهٔ ۱۵
شمارهٔ ۱۳ >