ای شمع! کسی که چون تو آغشته بود
در علت و دردِ خویش سرگشته بود
خوردی عسل و رشته و دق آوردی
بس گرم دماغ تر نه از رشته بود
< شمارهٔ ۱۱۰
شمارهٔ ۱۰۸ >
