هر ذره ی خاک من زبانی دارد
از گردش دهر دوستانی دارد
این کهنه ردای من نهان در هر چین
تاج و کله جهان ستانی دارد
< رباعی شمارهٔ ۱۷
رباعی شمارهٔ ۱۵ >
