بر خاک درش هر که مقامی دارد
در هر دو جهان جاه تمامی دارد
یاری که بود به عشق او بدنامی
بدنام مگو که نیک نامی دارد
< رباعی شمارهٔ ۱۴۶
رباعی شمارهٔ ۱۴۴ >
