انگشت زنان بر در جانان رفتیم
پیدا بودیم باز پنهان رفتیم
گوئی که برفت نعمت الله ز جهان
رفتیم ولی به نور ایمان رفتیم
< رباعی شمارهٔ ۲۱۴
رباعی شمارهٔ ۲۱۲ >