بگذشت پریر باز به سر لاله و درد
دی خاک چمن سنبل تر بار آورد
امروز خور آب شادمانی زیراک
فردا همی آتش غم باید خورد
< رباعی شمارۀ ۵۸
رباعی شمارۀ ۵۶ >
