دی خوش پسری دیدم اندر زوزن
گر لاف زنی ز خوبرویان زو زن
او بر دل من رحم نکرد و زن کرد
خود داد منش ستاند زو زن
< رباعی شمارۀ ۱۴۲
رباعی شمارۀ ۱۴۰ >
