مؤذن پسری تازهتر از لالهٔ مرو
رنگ رخش آب برده از خون تذرو
آوازهٔ قامت خوشش چون برخاست
در خال بباغ در نماز آمد سرو
< رباعی شمارۀ ۱۵۹
رباعی شمارۀ ۱۵۷ >
