در سنگ اگر شوی چو نار ای ساقی
هم آب اجل کند گذاری ای ساقی
خاک است جهان صورت برآرای مطرب
باد است نفس باده بیار ای ساقی
< رباعی شمارۀ ۱۷۸
رباعی شمارۀ ۱۷۶ >
