در بادیۀ عشق دویدن چه خوش است
وز خیر کسان طمع بریدن چه خوش است
گر دست دهد صحبت اهل نفسی
دامن ز زمانه در کشیدن چه خوش است
< رباعی شمارهٔ ۲۴
رباعی شمارهٔ ۲۲ >
