هستی تو سزای این و صد چندین رنج
تا با تو که گفت کاین همه بر خود سنج
از خوردن و خواستن بر آسا و بباش
و آرام گزین که خفته ای بر سر گنج
< رباعی شمارهٔ ۴۸
رباعی شمارهٔ ۴۶ >
