عشق تو مرا زندۀ جاویدان کرد
سودای توام، بی سر و بی سامان کرد
لطف و کرم تو، جسم را چون جان کرد
در خاک عمل بهتر از این نتوان کرد
< رباعی شمارهٔ ۵۴
رباعی شمارهٔ ۵۲ >
