از هر چه در این ملک نیام کم، بیشم
از حاشیه بیگانه و با شه خویشم
نه بیم شناسم، نه امید اندیشم
بی آنکه روم، ز هر رونده پیشم
< رباعی شمارهٔ ۱۲۵
رباعی شمارهٔ ۱۲۳ >
