گیرم که سلیمان نبی را پسری
بر باد نشسته ای، جهان می سپری
گیرم که به کام توست گیتی، شب و روز
بنگر که پدر چه برد تا تو چه بری
< رباعی شمارهٔ ۱۷۳
رباعی شمارهٔ ۱۷۱ >
