با هجر تو بنده دل خمین میدارد
شبهاست که روی بر زمین میدارد
گویند مرا که روی بر خاک منه
بی روی توام روی چنین میدارد
< رباعی شمارهٔ ۱۲۴
رباعی شمارهٔ ۱۲۲ >
