ای سوسن آزاد ز بس رعنایی
چون لاله ز خنده هیچ میناسایی
پشتم چو بنفشه گشت ای بینایی
زیرا که چو گل زود روی، دیر آیی
< رباعی شمارهٔ ۳۷۱
رباعی شمارهٔ ۳۶۹ >
