تا هشیاری به طعم مستی نرسی
تا تن ندهی به جان پرستی نرسی
تا در ره عشق دوست چون آتش و آب
از خود نشوی نیست به هستی نرسی
< رباعی شمارهٔ ۳۹۹
رباعی شمارهٔ ۳۹۷ >
