ای جان و تنم مطیع و شوق تو مطاع
رفتی و جدا زان رخ خورشید شعاع
هیهات که جان وداع تن کرد و نداد
چندان مهلت که تن شتابد به وداع
< رباعی شمارهٔ ۴۷
رباعی شمارهٔ ۴۵ >
