تا کار جهان به کام کس نیست مدام
عیش تو مدام باد و کار تو تمام
در مجلس عشرت تو غم خوردن دهر
یارب که بود چو روزه در عید حرام
< رباعی شمارهٔ ۵۰
رباعی شمارهٔ ۴۸ >
