نامت شنوم، دل ز فرح زنده شود
حال من از اقبال تو فرخنده شود
وز غیر تو هر جا سخن آید به میان
خاطر به هزار غم پراگنده شود
< رباعی شمارهٔ ۱۴
رباعی شمارهٔ ۱۲ >
