در منزل غم فگنده مفرش ماییم
وز آب دو چشم دل پر آتش ماییم
عالم چو ستم کند ستمکش ماییم
دست خوش روزگار ناخوش ماییم
< رباعی شمارهٔ ۲۳
رباعی شمارهٔ ۲۱ >
