خاقانی را ز بس که بوسید آن لب
دور از لب تو گرفت تبخال از تب
آری لبت آتش است خندان ز طرب
از آتش اگر آبله خیزد چه عجب
< رباعی شمارهٔ ۱۷
رباعی شمارهٔ ۱۵ >