کرمی که چو زاهدان خورد برگ درخت
نی درخور زهد سازد از دنیا رخت
از ابرو و چشم ار به بتان ماند سخت
چه سود که نیستش به معشوقی بخت
< رباعی شمارهٔ ۳۱
رباعی شمارهٔ ۲۹ >
