بخت ار به مراد با توام بنشاند
گردون ز توام برات دولت راند
پروانهٔ بخت را به دیوان وصال
مرفق چه دهم تا ز منت نستاند
< رباعی شمارهٔ ۱۳۶
رباعی شمارهٔ ۱۳۴ >
