چون رایت حسن تو بر افلاک زنند
عشاق تو آتش اندر املاک زنند
ای عالم جان ولایت دل مگذار
تا پیرهن شاهد جان چاک زنند
< رباعی شمارهٔ ۱۶۴
رباعی شمارهٔ ۱۶۲ >
