خاکی دل من به آتش آگنده مدار
آبم مبر و چو خاکم افکنده مدار
چون کار من از بخت فراهم نکنی
در محنت و غم مرا پراکنده مدار
< رباعی شمارهٔ ۱۷۴
رباعی شمارهٔ ۱۷۲ >
