حمایت از گنج‌نما




 

رباعی شمارهٔ ۱۹۱

ماند به بهشت آن رخ گندم گونش

عشاق چو آدم است پیرامونش

خاقانی را نرفته بر گندم دست

عمدا ز بهشت می‌کند بیرونش