خاقانیا به بغداد اهل وفا چه جوئی
کز شهر قلب کاران این کیمیا نخیزد
گر خون اهل عالم ریزند دجله دجله
یک قطره اشک رحمت از چشم کس نریزد
< شمارهٔ ۱۲۷ - در مرثی...
شمارهٔ ۱۲۵ - در استغ... >
