جهان گر مضطرب شد گو همی شو
من و می تا جهان آرام گیرد
دلم را انده امروز بس نیست
که می اندوه فردا وام گیرد
< شمارهٔ ۱۷۷ - در صفت ...
شمارهٔ ۱۷۵ - در هجو... >
