گنجنما - اشعار شاعران ایرانی » انوری » دیوان اشعار » مقطعات » شمارهٔ ۲۹۶

آن خواجه کز آستین رغبت

دست کرم بزرگوارش

برداشت زخاک عالمی را

در خاک نهاد روزگارش

ننشست نظیر او ولیکن

بنشاند عزای پایدارش

صدگونه چو من یتیم احسان

برخاک دریغ یادگارش