بس شب که به روز بردم اندر طلبت
بس روز طرب که دیدم از وصل لبت
رفتی و کنون روز و شب این میگویم
کای روز وصال یار خوش باد شبت
< رباعی شمارهٔ ۱۴
رباعی شمارهٔ ۱۲ >
