همواره چو بخت خود جوانی بادت
چون دولت خویش کامرانی بادت
ای مایهٔ زندگانی از نعمت تو
این شربت آب زندگانی بادت
< رباعی شمارهٔ ۱۷
رباعی شمارهٔ ۱۵ >
