زلف تو از آن دم که دلم بربودست
از زیر کله روی به کس ننمودست
مانا به حکایت از لبت بشنودست
کز جملهٔ عاشقان چشمت بودست
< رباعی شمارهٔ ۴۹
رباعی شمارهٔ ۴۷ >
