تا دست امید ما شکستیم ز دوست
زیر لگد فراق پستیم ز دوست
دشمن به دعای شب چرا برخیزد
چون ما به چنین روز نشستیم ز دوست
< رباعی شمارهٔ ۶۳
رباعی شمارهٔ ۶۱ >
