اندوه تو چون دلم به شادی نگذاشت
آخر ز وفاش باز نتوانی داشت
هرچند ز تو بجز جفا حاصل نیست
من تخم وفاداری تو خواهم کاشت
< رباعی شمارهٔ ۷۸
رباعی شمارهٔ ۷۶ >
