چون نیست یقین که شب چه خواهد آورد
پیشش غم ناآمده نتوانم خورد
فردا چو ندانم که چه خواهد بودن
امروز چه دانم که چه میباید کرد
< رباعی شمارهٔ ۱۱۳
رباعی شمارهٔ ۱۱۱ >
