گر دوست مرا به کام دشمن دارد
یا خسته دل و سوخته خرمن دارد
گو دار کزین جفا فراوان بیش است
آن منت غم که بر دل من دارد
< رباعی شمارهٔ ۱۲۳
رباعی شمارهٔ ۱۲۱ >