روزی که خرد سرشک رنگین ریزد
اندیشه چگونه رنگ شعر آمیزد
نور از رخ آفتاب هم بگریزد
چون سایهٔ ایزد از جهان برخیزد
< رباعی شمارهٔ ۱۴۱
رباعی شمارهٔ ۱۳۹ >
