ای دل چه کنی به عشوه خود را خرسند
پای تو فرو گلست و این پایه بلند
بالغ شدهای ببر زباطل پیوند
چون طفل زانگشت مزیدن تا چند
< رباعی شمارهٔ ۱۵۵
رباعی شمارهٔ ۱۵۳ >