گلها چو به باغ جلوه را ساز کنند
وز غنچه نخست هفتهای ناز کنند
چون دیده به دیدار جهان باز کنند
از شرم رخت ریختن آغاز کنند
< رباعی شمارهٔ ۱۸۴
رباعی شمارهٔ ۱۸۲ >
