گردون چو نشست و خاست تو میبیند
با خلق همان شیوه چرا نگزیند
چون بنشینی باد سخا برخیزد
چون برخیزی گرد ستم بنشیند
< رباعی شمارهٔ ۱۸۷
رباعی شمارهٔ ۱۸۵ >
