شبها ز غمت ستم کشم باید بود
وز محنت تو بر آتشم باید بود
پس روز دگر تا پی غم کور کنم
با این همه ناخوشی خوشم باید بود
< رباعی شمارهٔ ۱۹۲
رباعی شمارهٔ ۱۹۰ >
