بر عید رخت دلم چو پیروز نبود
از عید دل سوخته جز سوز نبود
گویند که چون گذشت روز عیدت
ای بیخبران چو عید خود روز نبود
< رباعی شمارهٔ ۱۹۶
رباعی شمارهٔ ۱۹۴ >
