گفتم ز فراق یاسمن میگرید
این ابر که زار بر چمن میگرید
گل گفت به پای خویشتن برشکنم
بر خندهٔ یک هفتهٔ من میگرید
< رباعی شمارهٔ ۲۲۱
رباعی شمارهٔ ۲۱۹ >
